Voor wie zich de tongval van de Zweedse kok uit de Muppet Show nog herinnert: zo klinkt op het eerste gehoor Albanees. Joan de Boer, op de achterbank van de taxi in Pristina, vindt de vergelijking wel amusant. Hij heeft zojuist de chauffeur in z’n beste Albanees uitgelegd hoe die moet laveren door de Kosovaarse hoofdstad, een permanent verkeersinfarct, richting zijn kantoor. “Het wordt gewaardeerd als je je best doet in hun taal.”
Ruim dertien jaar geleden kwam hij na omzwervingen terecht in Kosovo, het kleine Balkanland dat nog altijd de wonden likt van de oorlog, eind jaren negentig, tussen de Kosovo-Albanezen en de Serviërs.
Als eind-veertiger was De Boer, na een carrière als gelauwerde Amsterdamse fotograaf voor reis- en modebladen, op een keerpunt beland. Het glossy wereldje begon hem tegen te staan. Wat nu? Hoog tijd voor een onbekende missie, een avontuur.
Met genoeg geld om het even uit te zingen belandde De Boer in Kosovo waar hij in contact kwam met jonge schrijvers, kunstenaars en websitebouwers. Hun ouders hadden nog gevochten voor de onafhankelijkheid van Kosovo, een voormalige Servische provincie met amper twee miljoen inwoners. Nu was het de beurt aan de kinderen van die oorlogsgeneratie. “Ik trof een enorme vitaliteit aan onder jongeren die stonden te trappelen om van Kosovo iets moois te maken.”
In het jongste land van Europa – ruim de helft van de Kosovaren is jonger dan 25 jaar – vond De Boer de ruimte om iets nieuws te beginnen: Kosovo 2.0, een mediaplatform voor onafhankelijke en onderscheidende journalistiek. “Er bestond hier nog geen enkel medium dat werd gemaakt door en voor Kosovaren. En wat er wél was, zag er qua vormgeving verschrikkelijk uit.” Sinds de lancering in 2010 groeide Kosovo 2.0 uit tot een gerenommeerde titel op de Balkan, met een online- en tijdschriftversie, waaraan de beste Kosovaarse schrijvers en kunstenaars bijdragen. “De thematiek is vooral: emancipatie, minderhedenkwesties, gelijke kansen.” De redactie is nu volledig in handen van Kosovaren; oprichter De Boer zetelt nog wel in het bestuur dat toezicht houdt.
Na een half uur manoeuvreren door heksenketel Pristina ... Lees deze column verder op Brusselse Nieuwe.
Comments